Skład i opcje użytkowe szpachlówki samochodowej
Każda szpachla samochodowa służy do przywracania powierzchni karoserii po uszkodzeniach fizycznych lub zniszczeniu przez korozję. Może być używany do wyrównywania powierzchni i naprawy dziur. Szpachlówka z włókna szklanego jest jedną z odmian tego materiału. Jego specyficzny skład ma swoje wady i zalety. Szpachla z włókna szklanego wymaga przestrzegania określonych zasad, bez których nie można osiągnąć normalnych rezultatów.
Skład szpachli samochodowej z włókna szklanego
Na początek należy dowiedzieć się więcej o składzie wypełniacza z włókna szklanego. W końcu szpachle samochodowe zawierają składniki, które nadają temu materiałowi właściwości, które poprawiają jakość napraw blacharskich. Jak każda szpachla, szpachla z włókna szklanego składa się ze specjalnej żywicy, która jest jej podstawą. Nadaje to materiałowi plastyczność i bierze udział w reakcji polimeryzacji.
Jakość żywicy użytej do produkcji szpachli ma również bezpośredni wpływ na jakość szpachli. Drugim składnikiem wypełniacza szklanego są małe cząsteczki włókna szklanego. Pełnią one rolę wypełniacza i pełnią funkcję wzmacniającą w krystalizacji całej zastosowanej masy. To właśnie włókno szklane sprawia, że materiał jest bardzo twardy po nałożeniu na powierzchnię, ma niski współczynnik skurczu i jest praktycznie odporny na pękanie.
Stopień plastyczności szpachli samochodowej
Ten rodzaj szpachli samochodowej https://www.dlalakierni.pl/szpachle-samochodowe ma również bardzo niski stopień plastyczności, więc nie jest zalecany do stosowania na częściach, które są narażone na zginanie i wibracje.
Tradycyjnie szpachla samochodowa z włókna szklanego ma w swoim składzie rozpuszczalnik, dzięki czemu nabiera wymaganej konsystencji.
Używanym rozpuszczalnikiem jest styren, który zazwyczaj stanowi do 30% całkowitej zawartości opakowania. Jego odparowanie z receptury powoduje zagęszczenie i utwardzenie szpachlówki. Odparowanie jest konieczne po aplikacji, ale nie powinno być dopuszczalne podczas przechowywania produktu.
